Na een maand Laos werd het weer tijd om de grens van Thailand te kruizen. Met wederom een lokale bus trokken we naar het grensstadje Nong Khai. Doordat er niet veel backpackers in dit stadje blijven plakken (reizen meestal direct door naar Bangkok), moesten we wat meer zelf uitzoeken. Iets wat het het reizen voor ons des te leuker maakt. Via een van de tuktuk-chauffeurs komen we uit bij een ouderwets Indochina guest house, met een gezellig binnentuintje.

Eén van de weinige bezienswaardigheden van dit stadje ligt op 5 kilometer fietsen van het centrum. Het is een park ontworpen door een jogi-priester die hier zijn psychologische en mythologische visie op het Boedhisme en Hindoeisme tot uiting heeft gebracht. Er staan gigantische standbeelden, die allerlei gezegdes en religieuze scenes uitbeelden. Sommigen zijn wel vijftien meter hoog en je voelt je een dwerg als je er naast staat. De sfeer die in het park hangt heeft ook wel iets spiritueels, heel bijzonder.

Nong Khai zelf is niet bijster interessant, maar we hebben ons hier goed vermaakt. Het voelt prettig om weer terug te zijn in Thailand, de omgangsvormen, valuta en prijzenverhoudingen zijn bekend, wat het allemaal erg vertrouwd maakt.
We merken dat we er erg van genieten om de zijroutes te nemen, en hiermee niet de standaard backpackers-routes te volgen. De mensen zien ons in stadjes als deze niet als dollarbiljetten, zijn supervriendelijk en helpen ons graag. We besluiten deze manier van reizen waar het kan dan ook voort te zetten.

Vanaf Nong Khai namen we de bus naar Udon Thani. Een zuiderlijker gelegen plaats, waar we drie uur de tijd hadden om de trein naar de tweede stad van Thailand, Nakhon Ratchasima (Khorat), te halen. Na een stadssafari (bus, songtao en een flinke wandeling) van het busstation naar het treinstation, konden we gelukkig nog een 3^e klas treinticket voor diezelfde avond krijgen.

Om middernacht kwamen we aan in Khorat, waar een tuktuk ons naar een hotel bracht. De dag daarop hebben we een aantal noodzakelijke bezoekjes gebracht. Mr Clean heeft onze kleren gewassen. We hebben de bus gepakt naar het Tourist Information Center, voor wat vragen over ons (te korte) visum. En onderweg zijn we even gaan afkoelen in een winkelcomplex (daar staat de airco standaard op standje vries, heerlijk!).
We trokken weer veel aandacht. Ze zien hier duidelijk niet veel fárang (buitenlanders), er werd weer veel gestaard. Maar als we iets nodig hadden sprongen de mensen met een grote glimlach te hulp.

Na een paar dagen in deze vriendelijke stad was het tijd om verder te reizen. Met een lokale bus (geen dure airco bus meer voor ons, lokale bussen zijn veel leuker) op naar Pak Chong.
De reden dat we voor Pak Chong hebben gekozen, komt door de aanwezigheid van het eerste en grootste National Park van Thailand, waar we een trekking wilden doen.

Het resort waar we terecht kwamen was een beetje vervallen, maar erg fijn. Bij aankomst doken we snel het zwembad in. Verder was er eigenlijk niets in de directe omgeving te vinden. Op de 7eleven en een hoerenhuis na dan..

De volgende dag werden we vroeg gewekt voor de trekking. Met een pickup rijden we met onze gids en een gezellig Nederlands koppel naar het park. Onderweg zien we de brutale aapjes al langs de weg zitten. Als je niet oppast jatten ze het eten onder je neus vandaan.

Na een paar stops gaat het hiken dan echt beginnen. We volgen de gids de jungle in en zijn benieuwd naar wat er komen gaat. (we waren inmiddels een beetje sceptisch geworden, nadat hij had verteld dat de gibbons en olifanten zich amper laten zien, en dat de beloofde tijgers eigenlijk al 10 jaar niet meer gespot waren). Gelukkig zagen we al snel een gifgroene slang op een tak zitten.

Tijdens de anderhalf uur durende strooptocht tussen takken en modderpoeltjes door, op zoek naar dieren, vonden we vooral veel bloedzuigers op onze kleren. Maar plotseling verschijnen er gibbons in de takken boven ons! Het is sensationeel om ze van boom naar boom te zien slingeren.
Verder zagen we een schorpioen (die ruw uit zijn holletje wordt gehaald), roofvogels, een varaan, spinnen, mooie vlinders, herten en miljoenen mieren.
Na de lunch mochten we op eigen houtje naar de waterval uit ´The Beach´. Deze film is één van Joey's inspiratiebronnen geweest om te reizen, en het was dus best speciaal om daar nu zelf te staan.
De dag werd afgesloten met een mooi uitzicht over het natuurgebied en de zoektocht naar de (nooit gevonden) olifanten. In de stromende regen reden we terug naar de lodge.

Inmiddels zijn we weer terug in Bangkok. Morgen gaan we ons vriendinnetje Bianca (Bio) van het vliegveld ophalen!
De komende twee weken zullen we haar inwijden in het reizen, doen we een visa run naar de Burmese grens, waarna we naar de zuidelijke eilanden van Thailand trekken. We gaan samen relaxen, feesten en vooral genieten van wat Thailand ons te bieden heeft.

Het wordt waarschijnlijk even wachten op een volgend verhaal tot we Bianca hebben uitgezwaaid. Maar in die tijd zijn jullie wel even zoet met dit vijf steden doorkruizende naslagwerk. ;)