Na het afscheid van Bio op het vliegveld van Phuket (snik snik), werd het al snel tijd om Thailand te verlaten. Met Maleisie als volgende doel. Het land bestaat uit twee afzonderlijke delen; Borneo (oost) en Peninsular (west). De laatste grenst aan Thailand en hier zullen wij het land gaan verkennen.

We begonnen op het meest noordelijk gelegen Maleisische eiland Pulau Langkawi, waar we met een Thaise boot naartoe werden gebracht. De douane was een peuleschil en voor we het wisten stond er weer een nieuwe stempel in onze paspoorten (die er inmiddels indrukwekkend uit beginnen te zien).

Pulau Langkawi is een belastingvrij eiland en wordt hierdoor overspoelt door lokale en Thaise handelaren. Gelukkig is het bij de aankomst allemaal goed geregeld en kunnen we rustig onze slaap- en reisopties bekijken. We hadden bijna gelijk al een auto gehuurd, maar omdat ze hier net als in Thailand links rijden leek het ons toch verstandiger het bij de scooter te houden.

Ondanks de tax-free is het een prijzig eiland. Waar we in het relatief dure Thailand voor 10 euro een luxe kamer kregen, mag je hier blij zijn als je voor dat geld een kamer zonder schimmel, rottingen of bedbugs krijgt. Na een flinke onderhandeling over de kamerprijzen in een ‘luxe' hotel, hebben we na een uur dan eindelijk een redelijke kamer.

Tijdens onze zoektocht zagen we wat we al gelezen hadden. Maleisie is één van de weinige oost-Aziatische Islamitisch landen en dat zie je direct in het straatbeeld. De meeste vrouwen hebben een hoofddoek om, of zijn zelfs compleet gesluierd. En een paar keer per dag hoor je de oproep tot gebed via de luidsprekers. Dat is even wat anders dan bikini's en pompende housemuziek.

De volgende ochtend wilden we met de scooter het eiland gaan verkennen. Tot onze verbazing hadden we ons verslapen. Het is hier een uur later dan in Thailand..
Het was wel een heerlijk dagje. Er zijn maar weinig wegen, dus verkeerd of omrijden kan niet en je komt onderweg de meest idylische plekjes tegen. Het toppunt was een prachig wit strand met een lichtblauwe zee in het uiterste westen van eiland.
We zagen een groep Chinezen hun net gekochte kokosnoten leegslurpen en uithollen alsof hun leven ervan afhing. Dit maakte ons nieuwsgierig en met onze eigen kokosnoot op het strand voelde we ons echt in een paradijsje. De kokosmelk smaakte trouwens naar vruchtsap zonder natuurlijke suikers. Het idee ervan is lekkerder dan de smaak.

Door de ronde over het kleine eiland, waren we alweer snel klaar met Pulau Langkawi en namen we de boot naar Pulau Penang. Dit eiland is met de hoofdstad Georgetown wat beter bekend bij de toeristen.
Het hotel waar we verbleven was erg fijn. Door de vriendelijke maleis-indische hotelmedewerkers voelden we ons erg welkom.

Georgetown is een grappig stadje. Het is niet heel groot, maar heeft toch én een China Town én een Little India. Je waant je ook echt in China en India als je er door de straten loopt.
De mensen zijn ook zó vriendelijk! Dit was al op Langkawi te merken, maar hier begint het al normaal te worden. Is wel lekker om niet altijd achterdochtig te zijn, zoals we vaak in Thailand hebben meegemaakt.

Het hoogtepunt van vriendelijkheid kwam op Joey's verjaardag. De dag begon goed met een stukje taart als ontbijt. En tijdens een nieuw scooteravontuur (verveelt nooit), en wij als lunch op zoek waren naar een McDonald's (waar wil anders wil je je verjaardagspartijtje vieren;), moesten wij voor het stoplicht even de weg vragen aan een andere scooterdude. Hij zei dat hij ons wel even zou brengen naar het winkelcentrum met Mc. Na een kwartier stopte hij en zei dat we na de volgende rotonde linksaf moesten. Nienke reed natuurlijk net de verkeerde straat in en we raakten hem kwijt. Na een rondje voor de zaak, verscheen uit het niets die man weer op. Was hij speciaal voor ons weer teruggereden om ons te halen!

Om de verjaardag goed af te sluiten hebben we lekker Indiaas gegeten in Little India en via Skype hebben Michel, Wilma en Rox voor Joey gezongen. Best gek om hier jarig te zijn!

Vlak voor we weer verder trekken naar het noord-oosten van Peninsular Maleisie zijn we nog even naar de bioscoop in de megamall geweest. En deze keer geen Hollywood-, maar een Bollywoodfilm! En wat voor één: ‘Endhiran, the robot'. Met 40 miljoen euro de duurste en grootste Bollywoodfilm ooit gemaakt. Je moet het met een knipoog bekijken, maar het was best een goeie film. En hij duurde nog bijna 3 uur ook!

Hierna de even een happie op straat halen en dan de nachtbus in. Op naar het streng -Islamitische noorden!