Na 2,5 dag in de trein ben ik alweer in het midden van Siberie. Van het warme westen (32 graden in Yekaterinburg) naar het koude oosten (rond het 0-punt in Irkutsk). Onderweg zijn we veel verschillende landschappen tegen gekomen, van toendra tot taiga. Heel veel bomen en grote stukken land waar nog sneeuw ligt, kleine houten huisjes, en de vreemdste bouwwerken van uit de communistische tijd.

Een verademing was dat het volk op deze trein veelal uit westerse mensen bestond, en ik dus lekker Engels kon praten met ze. In mijn coupe sliepen twee Australiers en een Canadees die supergezellig waren en me lekker lieten uitslapen als ik daar zin in had. De trein zelf was trouwens een gloednieuwe versie en voelde net aan alsof je in de 1e klasse van een vliegtuig zat.

Eenmaal in regenachtig Irkutsk aangekomen ben ik snel naar het hostel gegaan om te douchen. En na ook nog een wasje te laten draaien, ben ik weer even een paar uur onder de wol gegaan.

De grootste trekpleister in dit gebied is het Baikalmeer, het oudste en diepste meer ter wereld. Het is ook nog eens gevuld met zoet water en kan, mocht dat ooit nodig zijn, de hele wereld voor 40 jaar aan water helpen. Hier moest ik natuurlijk ook heen, en dat heb ik na mijn middagdutje dan maar gedaan. De zon scheen inmiddels weer heerlijk.

De weg naar het Baikalmeer is nog een verhaal apart trouwens, want ik wist niet precies hoe ik er komen moest en dacht bij het station wel verschillende reclame-uitingen tegen te komen. Maar net zoals eerder in Yekaterinburg is het commerciele denken hier nog niet over komen waaien en staat er nergens hoe je bij het Baikal kan komen. Een taxichauffeur rekende 1500 roebels (ongeveer 40 euro) voor dit tripje, maar na veel rondlopen bleken er ook minibusjes naar een dorpje daar in de buurt te gaan voor maar 125 roebels. Dat scheelt!

Ik dus met 14(!) Russen in een krakkemikkig busje over een weg van gatenkaas en een route langs stijle bochten, hoge bergen, en constant elkaar inhalend verkeer naar het Baikalmeer. Ik werd letterlijk heen-en-weer geschud en aan de vele bloemen langs te weg te zien gebeuren er hier geregeld dodelijke ongelukken. Na twee misselijke uren kwam ik eindelijk aan waar ik wilde zijn. En het lijden werd beloont, want het Baikalmeer lag er prachtig bij! Door het koude weer lag er zelfs nog een laag ijs op. De felle zon maakte het plaatje compleet.

Morgen ga ik, voordat ik de Trans-Mongolie Express opstap, de stad Irkutsk verkennen. Ik verwacht er eerlijk gezegd niet zoveel van en kijk dan ook al uit naar de volgende bestemming: Mongolie.

Ik zal proberen wat foto's te laten zien van het Baikalmeer.