Bye bye Russia, hellooo Mongolia!

Vanochtend vroeg ben ik aangekomen in de hoofdstad Ulan Bator. Onderweg hierheen zag je al duidelijk de verschillen tussen het harde Rusland en het zachte Mongolie. En niet alleen aan het landschap met prachtige oranje-gele heuvels, maar ook aan de mensen in de trein. Het is bijna verbazingwekkend dat inwoners van twee buurlanden, qua uiterlijk, zoveel van elkaar kunnen verschillen.

De treinrit in de Trans-Mongolie Express was deze keer wat minder spectaculair. Dat kwam vooral door het vele en lange wachten bij de grensposten. Was je net klaar met de formulieren van Rusland, kreeg je alweer die van Mongolie in je schoot geworpen. Mijn Engelse kamergenoten (heel gezellige mensen met een hoop reizen achter hun naam) waren een beetje in de stress geschoten over de aan te geven spullen. Zo stond er een kopje 'drugs' op het formulier en zij gingen er vanuit dat hiermee medicijnen bedoeld werd. Aangezien zij veel reiservaring hebben, heb ik hun advies om alle medicijnen die ik bij me heb (en dat zijn er een hoop) op het blaadje in te vullen. Maar toen een Mongoolse mede-pasagier zag wat we aan het doen waren haalde ze snel nieuwe formulieren en schreeuwde bijna tegen ons dat we alles op 'No' moesten zetten. Met die 'drugs' werd ook echt drugs bedoeld, dus was maar beter ook dat die nu op negatief stond. :D

De langste stop duurde 4 uur en was bij een klein dorpje in Rusland, waar we gelukkig gewoon lekker naar buiten konden om te wandelen en wat te eten. Er was ook een jeugd-voetbaltoernooi aan de gang en vanaf een berg heb ik een hoop gelachen om de stunts die de jongens op het zanderige veldje uithaalden.

In het hostel in Irkutsk was ik al een groep Franse backpackers tegen gekomen die in dezelfde trein zaten en daar kwamen nog een paar Duitsers en die Engelsen bij. Er hing dan ook een lekker sfeertje. Het toppunt van dat lekkere sfeertje was een party in onze 'hut' gisteravond. Bier en wodka werden van stal gehaald en het mondde uit in een gezellige avond. Er werden veel mooie verhalen verteld en hieruit bleek onder andere dat ze allemaal wel iets geks hadden meegemaakt in Amsterdam. De Duitser bleef zich verontschuldigen voor de gestolen fietsen uit de Tweede Wereldoorlog.

Het nadeel van het feestje was dat we allemaal om 5 uur vanochtend op moesten. Maar aangezien we in het mooie Mongolie zijn aangekomen deerde dat niet. Met een kleine kater ben ik samen met een Fransoos op zoek gegaan naar een hostel, waar we nog even een paar uurtjes hebben geslapen.

Zometeen ga ik naar het Mongools Historisch Museum, waar ongetwijfeld veel over Djenghis Kahn te zien is. In de trein hierheen heb ik een boek over deze Mongoolse held gelezen, was heel interessant. De rest van de week ga ik waarschijnlijk een aantal trips doen, maar daarover later meer.