Good moooorning Vietnam! (altijd al willen doen) Dit is mijn laatste verhaal in me eentje. Hierna zullen we het eerlijk verdelen ;)

Gisteren ben ikaangekomen in Hanoi, maarde reis hierheen washeel gaar.Eerstkon ik nietslapen in de nachtbus van Guanzhou naar Nanning (a 10uur) en bij aankomst om half 5 's nachts was alles nog gesloten. Ik wist dat de bus naar Vietnam alleen om 8uur 's ochtendsreed en waarvandaan, maar niemand sprak Engels en begreep me briefjes niet.. Ik heb uiteindelijk de taxi gepakt naar een treinstation en daar ben ik door allerlei mensen aangesproken(in het Chinees natuurlijk). Ze begrepen het woord 'Vietnam' niet, en heb dus elke keer mijn paspoort met Vietnamees visum moeten laten zien (beetje risico op straat maarja,ik kon weinig anders) Ben hiernamet een vrouw meegelopen die zei dat ze wel wist waar ik heen moest. Na 5 minuten lopen stonden we voor eentouringbus, maardeze vertrokvolgens mijn gegevens te vroeg, dus ik twijfelde heel erg met instappen.

Heb toch maar de gok genomen. Een andere vrouw in de bus sprak een beetje Engels en vertelde dat deze bus naar het grensstadje ging.Het werd dus al iets positiever. De bus zelf stopte meerdere keren en iedereenmoest er dan uit. Ik in verwarring of we er al waren, maar elke keer reden we weer verder. De allerlaatste stop was voor een grote plattegrond met allemaal foto's van bezienswaardigheden in deze buurt en er stondengrote golfkarretjes klaar om ons in te vervoeren.Ik wist nu bijna zekerdat ik in een bus zat dieons naar een soort toeristentrip bracht ofzo. Maar mijn medepasagiers hebbenme (zoals zo vaak) meegesleept en zelfs me kaartje betaald. Iedereen riep dat ik mee moest, dus ben maar gegaan. Het ritje in hetkarretje duurdewelgeteld tweebochten en toen stonden we voor de douane! :) Terwijl ik de man wilde terugbetalen regelde hij mijnvolgende kaartjeen kon ik doorlopen om me paspoort te laten zien. Alles was natuurlijk in orde.

En toen mocht ik eindelijk de Friendship Pass, debrug tussen China en Vietnam, oversteken. Ik was superblij dathet me toch gelukt was in een dag. Snel nog even me laatste Chinese geld gewisseld en toen kon ik aan het Vietnamese papierwerk beginnen.

De eerste indruk van Vietnam was heel positief. Iedereen lachte en de douanierzei na het zien van me paspoort foto zelfs'you're a handsom guy', haha. Maar het werd al snel minder leuk omdat ik na een ritje achterop de motortaxi al gelijk heibel kreeg met de chauffeur over het afgesproken bedrag.Zat een verschil van 90.000 dong tussen. Je bent in Vietnam trouwens al miljonair als je 50 euro hebt.

Numoest ik nog met de bus naar Hanoi. Via via kwam ik bij een bus vol metvrolijke Vietnamezenterecht. Toen ik ze vroegof dit de bus naar Hanoi was riepen ze stuk voor stuk'yes, yes, get in'.Maar na 7 uur rondrijden wist ik dat dit niet de goede bus was.. Na meerdere keer vragen zeiden ze dat we er bijna waren.Terwijl bijna ingedommeld wasmoest ik plotseling de bus uit. Aan de overkant van de weg stonddejuiste busnaar Hanoi en ik moest rennen om diete halen. Nu wist ik zeker dat ik belazerd was. Na weer 2 uur rijden kwam ik eindelijk in Hanoi aan.

Ik was helemaal gesloopt door de slapeloze nacht en uren rondrijden.Heb een taxi gepakt en in mijn hostel alles van me afgedoucht. Ik weet wel dat ik de komende maand niemand ga vertrouwen in Vietnam. Maar misschien veranderd dat als we verder reizen.

Overmorgen is Nienke hier en dan gaan we alleen maar leuke dingen doen. Heb ook superveel zin om te zwemmen, dus na Hanoi gaan we naar de oostkust, naar het prachtige Halong Bay.