Vandaag is de dag! Eindelijk mag ik Nienke ophalen van Hanoi Airport. Met een vlaggetje en geinig naambordje sta ik haar op te wachten. Het vliegtuigstroomt leeg, maar nog geen spoor van een meisje met blonde haren. Nadat zelfs de stewardessenhun koffers hebben gepaktga ik me wel een beetje zorgen maken. Is alles wel goed gegaan??

Na 16 uur in de lucht te hebben doorgebracht en 4 uur op Singapore gewacht te hebben zet ik eindelijk voet op Vietnamese bodem. De douane beambtes, de eerste Vietnamese mensen die ik tegenkom, kijken me amper aan en de sfeer die er hangt is bijnakil te noemen. Maar ik kan me er niet echt druk om maken. Kom maar op! Ik wil me even opfrissen en dan hopelijk snel mn backpack pakken.Wat duidelijk te mooi is om waar te zijn. Mijn backpack komt pasbij de laatste 20koffers van de band rollen. Maar dan, mag ik toch echt naar Joey toe!

Hanoi is een overweldigende stad. En heet ook! Je hoeft maar de met airco gekoelde hotelkamer uit te stappen en het zweet druipt al van je af. Dit weerhield ons niet om toch nog iets van destad te zien. Hanoi is een oude Frans koloniale stad met veel kronkelstraten en balkonnetjes. Verder is er weinig Frans meer van over. Behalve dan de stokbroden die hier (als een van de weinigeplekken in Azie) te verkrijgen zijn. En dat is wel even lekker naast de dagelijkserijst en mie!

We hebben veel gewandeld ensfeer geproefd. Om de drukte van de overvolle straten met kriskras doorelkaar rijdende scooters te ontvluchten zijn we naar een klein tempel eilandje gegaan. Hier hebben we onze eerste gezamenlijke foto'sgeschoten.Verderzijnwe lekker uit eten geweest, hebben vaneen massage genoten, en hadden we ogen te kort tijdens het wandelen door deze grotehoofdstad.

Tijdens het lopen door de straten leren we een hoopover Vietnam.Je leert dat je als toerist altijd overaldrie keerzoveel voor moet betalen dan de lokale mensen. Dat als je iets aangeboden krijgt dit nooit gratis is, dat als je ertwee vraagt, je erzes krijgt en hier dan ook de volle pond voor moet betalen. En het mooiste is dat toen we een draagstok met fruitover onze schouder kregen om er een foto van te maken, we 10 minuten vastzaten aan de dames die ons per se iets moesten verkopen. 'No' kennen ze niet. Weglopen is de enige oplossing.

Een van de verbazingwekkende dingen hier is dat het commercieel denken niet zo ver ontwikkeld is. Als er in een straat een winkeltje met ijzerwaren is, dan is de hele straat gevuld met winkels met precies dezelfde waren. Dit zie je overal. De ene straatvol met zonnebrillen, de ander met alleen maar luiers. Twee kappers direct naast elkaar, twee kopieerwinkelsof twee nagelstudios.Ook de vrouwtjes met brood of fruit gaanbij elkaar zitten. We waren zelfs getuige van een ruzie tussen twee broodvrouwtjes. Die zo hoog opliepdat de een, de broodmand van de ander over straat gooide.

Na een weekje inde hectiek van Hanoikijken we uit naar het relaxte leven aan de kust. Devolgende bestemming is Cat Ba Island,het enige bewoonde eiland in de paradijselijke Halong Bay.