Cambodja! Na Vietnam weer een land met een bloedige historie. En ook hier nog maar zo kort geleden. 35 jaar geleden zorgde de Khmer Rouge ervoor dat er in 4 jaar tijd meer dan 2 miljoen mensen werden vermoord. Dit was bijna een derde van de hele Cambodjaanse bevolking. En dan hebben we het nog niet over alle gewonden en vermisten.

We wisten toen we het land inkwamen dat de bevolking hier nog steeds zo door beinvloed is dat het land voor de helft uit jongeren bestaat. Je ziet dan ook overal kinderen. Terwijl onze bus op een pontje stond te wachten, stonden ze buiten voor het raam te bedelen. Een jongetje had zijn blinde vader aan de hand. Dan wordt je wel even op je plek gezet in jeluxe airco-bus.

De eerste stop in Cambodja is de hoofdstad, Phnom Penh. We hadden al uitgezocht in welke buurt onze guest house zou zijn, en toen we een bekende straatnaam zagen vroegen we aan de chauffeur of we er hier al uit moesten. Blij met de mededeling dat we alleen maar naar links de straat in hoefden te lopen, pakten we onze backpacks en gingen op weg. Maar zoals wel vaker in Azie bleek de chauffeur complete onzin te hebben verkondigd. De guest house was zo ver weg, dat we besloten een tuk tuk te nemen. Wat, omdat we deze luxe ons niet zo vaak veroorloven, toch wel leuk was :D

De volgende dag zijn we naar deTuolSleng(S21)gevangenis geweest. In dit voormalig schoolcomplex werden in de tijd van de Khmer Rouge 'tegenstanders' gevangen gehouden, ondervraagd en gemarteld. En uiteindelijk in de 'Killing Fields' vermoord.

Tijdens het bezoek aan de S21 kruipt er telkens een naar gevoel naar binnen. Je loopt er langs de duizenden foto's van gevangenen die hopeloos, of soms zelfslachend (gewoon, omdat mensen dat nu eenmaal doen als er een foto wordt genomen),in de lens kijken.

We lopen hier op eigen houtje doorde kleine geimproviseerde cellen enlangs de martelkamers. De sfeer die er hangt maakt een diepe indruk, wetend dat er duizenden mensen hier hun tijd op gruwelijk wijzehebben moeten doorbrengen,voor ze uiteindelijk naar de Killing Fields werden gebracht.

En juist die Killing Fields stond op ons programma voor de volgende dag. Vanaf het moment dat je het grote monument ziet voel je alweer dat nare gevoel opkomen. Als je vervolgens langs de gaten in de grond loopt en je beseft dat al die botten die opgestapeld liggen in het monument slachtoffers van een gruwelijk en wreed regime zijn, danpas komt het echt binnen. Dit zijn mensen geweest die puur en alleen omdat ze hoger opgeleid, meertalig waren of gewoon omdat ze tegen de haren in hebben gestreken vaniemand van de Khmer Rouge, gemarteld werden opna een valse bekentenis (die de KR door middel van hun martelmethoden altijd kreeg) te wordenvermoord en gedumpt in een massagraf.Dit was wel even iets wat we moesten laten bezinken.

Wezijn na de nare S21 gevangenis en de Killing Fields op zoek gegaan naar wat mooie creaties van Cambodja. Phnom Penh is niet zo groot, dus konden we alles per voet doen. We zijn naar het Independence Monument geweest, naar de grote markt, en naar een grote pagode. De laatstgenoemde bevond zich bovenop een heuvel op een groot plein, waar tientallen wilde aapjes hun plek gevonden hadden. Bij het spotten van het eerst aapje van de dag, die op een bankje met een spiegeltje in zijn hand iedereen in de gaten hield, lagen we al in een deuk. De rest van dedag hebben we met het fotograferen en voeren van de aapjes een heerlijke middag gehad.

Nagemengde gevoelensover te hebben gehouden aan Phnom Penh gaan we nurelaxen aan het strand van Sihanoukville.