De rit naar Bangkok was een vermoeiende. Met als meest opvallende detail, dat ons de hele reis en ook bij de grensovergang, helemaal niets verteld werd. Ze lieten ons uit de bus in Cambodja, waar we achter de meute aanliepen met onze backpacks. Eerst in de rij voor de departure stempel, dan via een flink stuk niemandsland, aansluiten in de rij voor Thailand. Na een goede anderhalf uur in de rij te hebben gestaan, mochten we de air-conditioned hal in. Waar we na nog een rij de gewilde stempel kregen om 14 dagen in Thailand te mogen verblijven.

We dachten dat we alles achter de rug hadden, maar nee. Het werd nog mooier. Bij aankomst in Thailand, moesten de mensen met witte sticker (dat waren wij) even wachten. Hier konden we mooi een gesprekje aanknopen met drie Engelse jongens uit onze bus. Samen met hen vervolgden we onze weg naar de aansluitende bus. Die er dus niet stond. In plaats van in een bus, werden we met onze backpacks achterin een pick-up truck geladen. Zonder een woord te wisselen of te weten waar we naartoe werden gebracht, reden we over landweggetjes en grote wegen om te stoppen bij een wegrestaurantje. Als je je niet vasthield viel je er zeker uit. Maar het was eigenlijk best wel gaaf!

Bij het wegrestaurantje moesten we weer wachten tot de volgende bus zou arriveren. Toen de bus uiteindelijk kwam en de bus volgeladen was met spullen en mensen, gingen de deuren dicht en werden we alleen gelaten in de warmte. Zo hebben we een half uur gezeten voor er mensen, en zo ook wij, ongeduldig werden. Er bleken ook een aantal reizigers hun vlucht gemist te hebben, doordat alles veel langer duurde dan van tevoren verteld was.

De busreis van 6 uur bracht ons in regenachtig Bangkok. We werden midden op een drukke weg gedropt en meteen ontstond er een verkeersopstopping door de taxi´s en tuk tuk´s die ons mee wilden nemen. We besloten zoals gewoonlijk te lopen en vonden al snel een bekende backpackersbuurt. Hier konden we vast snel een guest house vinden.

De place to be in Bangkok is Khao San Road. Hier kun je alles kopen wat je wilt en nog veel en veel meer. En sinds China was hier ook voor het eerst weer een McDonald's. Erg lekker na weken van local food. Naast de vele eet- en kledingstalletjes, was het stalletje met nagemaakte documenten (van rijbewijs tot universiteitsdiploma) wel het meest opvallend.

Bangkok is niet de stad met veel verschillende trekpleisters. Het is de stad zelf die het ‘em doet. Maar natuurlijk hebben we ook hier een aantal tempels bezocht. Met name de oudste tempel van Bangkok, Wat Pho, was het bezoek meer dan waard. Alles is hier prachtig versierd en geen muur ziet er hetzelfde uit. Binnenin de tempel ligt een enorme gouden buddha, waar je niet omheen kunt.

De sfeer van deze grote stad vinden we relaxed en we leren in onze buurt, al snel de plekjes kennen waar je wel en niet moet komen. Tijdens een van onze wandelingen besluit Joey een maatpak te laten maken. Er is hier heel veel aanbod en de prijzen blijven daardoor laag. We lopen een paar winkels binnen en vinden uiteindelijk een kleermaker die hem bevalt. Het opmeten was een ervaring op zich, en de volgende dag konden we alweer langskomen voor een pasbeurt van de broek en het halve jasje. Volgende maand (als we weer in Bangkok zijn om Bio op te halen) mag Joey het pak ophalen. We zijn benieuwd!

We hebben al snel besloten dat we onze reis deze keer met de trein zouden vervolgen. Sinds China was dit niet meer het meest handige en goedkope vervoersmiddel, dus deze kans pakten we met beide handen aan. Na een bezoekje aan China Town was het tijd om de trein te pakken naar Chiang Mai, waar Nadine op ons wachtte!