Ulaan Baatar, Mongolie

Bij aankomst scheen het zonnetje lekker, maar dit was van korte duur. Het heeft hier 2 dagen onafgebroken geplenst! Hierdoor werd ik gedwongen om naar sights te gaan die zich binnen bevinden. Zoals het Mongools Historisch Museum, waar veel te zien was over het ontstaan van de mensheid en de opvolgende eeuwen daarna. Een beetje jammer was dat ik hoopte op een groot deel over Djengis Kahn, maar dit was helaas maar een klein zaaltje. Een leuk weetje uit de 'biografie' van Djenghis Kahn is dat hij op zijn 13e voor het eerst, naast zijn vader, als winnaar van het slagveld afkwam. Dat hij om zijn mannelijkheid te bevestigen gelijk daarna voor de 1e keer trouwde, en dat hij op zijn 15e voor de 2e keer vader werd. Bij alweer zijn 2e vrouw!

Een ander uitje was het Natural Historic Museum. Hier liggen onder andere echte resten van dinosaurussen, zelfs een van 5 meter hoog. Echt heel gaaf.

En ik ben een dag naar een boedhistisch tempelcomplex geweest. Dit was best wel indrukwekkend, mede door de monniken die daar rondlopen. De tempels hebben allemaal prachtige vormen en kleuren. De grote verassing bevond zich echter in de grote tempel. Daar stond een goudkleurig beeld van meer dan 25 meter hoog. En dan sta je wel even met open mond als je dat niet verwacht. Is echt heel hoog!

Foto's maken is overigens op elke toeristische plek verboden, tenzij je relatief veel geld betaald. Hierdoor heb ik van deze trekpleisters maar weinig foto's kunnen maken. Meestal even stiekem, maar dan stonden ze opeens naast je naar de beveiligingscamera's te wijzen. Kon ik alsnog betalen.

Het straatbeeld in Ulaan Baatar is heel druk en lawaaig. Toeteren vinden ze hier helemaal geweldig, het maakt niet uit waarom. En het liefst extra lang. Als je de straat over wil steken moet je extra goed opletten, want de stoplichten staan er voor de sier. En op elke hoek van de straat is een karaoke-cafe, echt Aziatisch natuurlijk.

Maar het echte avontuur begon vandaag pas. Het is gelukkig alweer twee dagen prachtig weer en ik wilde nog een mooie trip maken door een natuurgebied ten oosten van Ulaan Baatar. Met een andere backpacker, een Poolse ex-soldaat, ging ik vanmorgen op zoek naar de bus die ons hierheen zou brengen. Na lang zoeken vonden we de juiste halte. Maar de bus kwam gewoon niet.. Gelukkig stonden er nog 4 mensen te wachten op dezelfde bus; een Tsjechisch koppel en een broer & zus uit Enschede. De eerste Nederlanders die ik tegenkom! Met hen zijn we met een andere bus naar het dichtstbijzijnde dorp gegaan en hebben daar een minibusje genomen. Dit was nog een survival op zich, want hij wist de weg niet precies. En als klap op de vuurpijl kwamen we ook nog met het minibusje vast te zitten in een grote plas.. We konden geen kant meer op. Met behulp van andere Mongolen en een auto lukte het uiteindelijk, na vele pogingen, om het busje er uit te slepen.

Eenmaal aangekomen in het natuurgebied waren we alles weer vergeten. Het is hier zo mooi! Het is zo'n groot en uitgestrekt land, dat je overal om je heen natuur hebt. Bergen, heuvels, prachtige rotsformaties en velden die eruit zien als biljartlakens. Het enige niet-natuurlijke zijn de witte gers, de tenten waarin de Mongolen eeuwen lang in woonden en sommigen nog doen.

Samen met mijn Poolse makker ben ik de bergen in gegaan. Dit is erg goed voor mijn conditie, en nog leuk ook. Het uitzicht bovenaan zo'n berg is onbeschrijflijk. Ik hoop dat de foto's een beetje goede indruk geven. Er lopen ook veel wilde dieren rond, zoals jaks, paarden, koeien, kamelen, wilde honden en de schapen & geiten niet te vergeten. Er is ook een gigantische rots die eruit ziet als een schildpad.

Na de mooie trip werden we door een andere auto terug gebracht naar de stad.Onderweg kregen we een verassende toegift. Vanuit de auto zagen een grote arend of adelaar op een paal zitten en wilden er een foto van maken. De chauffeur stopte de auto gewoon en nam ons mee naar de roofvogel. Er kwamen twee mannen aangelopen en voor ik het wist had ik het gigantische beest op mijn arm staan!

Mongolie is echt een prachtig land, vooral als je buiten de stad komt. Het is ook nog lekker rustig qua toerisme. Als ik meer tijd had zou ik in zo'n ger gaan slapen of de Gobi desert gaan bezoeken. Gelukkig rijden we morgen met de trein gedeeltelijk door deze woestijn heen.

Zoals gezegd, morgen vertrek ik alweer. Nu naar Beijing, China. Weer een prachtig land :-D

PS: Voor de mensen die het gemist hebben: Ik heb de foto's van het begin, Riga, Moskou, Yekateringburg, en Irkutsk ge-update. De foto's van Mongolie zet ik erop als ik in Beijing ben.

Trans-Mongolie Express

Bye bye Russia, hellooo Mongolia!

Vanochtend vroeg ben ik aangekomen in de hoofdstad Ulan Bator. Onderweg hierheen zag je al duidelijk de verschillen tussen het harde Rusland en het zachte Mongolie. En niet alleen aan het landschap met prachtige oranje-gele heuvels, maar ook aan de mensen in de trein. Het is bijna verbazingwekkend dat inwoners van twee buurlanden, qua uiterlijk, zoveel van elkaar kunnen verschillen.

De treinrit in de Trans-Mongolie Express was deze keer wat minder spectaculair. Dat kwam vooral door het vele en lange wachten bij de grensposten. Was je net klaar met de formulieren van Rusland, kreeg je alweer die van Mongolie in je schoot geworpen. Mijn Engelse kamergenoten (heel gezellige mensen met een hoop reizen achter hun naam) waren een beetje in de stress geschoten over de aan te geven spullen. Zo stond er een kopje 'drugs' op het formulier en zij gingen er vanuit dat hiermee medicijnen bedoeld werd. Aangezien zij veel reiservaring hebben, heb ik hun advies om alle medicijnen die ik bij me heb (en dat zijn er een hoop) op het blaadje in te vullen. Maar toen een Mongoolse mede-pasagier zag wat we aan het doen waren haalde ze snel nieuwe formulieren en schreeuwde bijna tegen ons dat we alles op 'No' moesten zetten. Met die 'drugs' werd ook echt drugs bedoeld, dus was maar beter ook dat die nu op negatief stond. :D

De langste stop duurde 4 uur en was bij een klein dorpje in Rusland, waar we gelukkig gewoon lekker naar buiten konden om te wandelen en wat te eten. Er was ook een jeugd-voetbaltoernooi aan de gang en vanaf een berg heb ik een hoop gelachen om de stunts die de jongens op het zanderige veldje uithaalden.

In het hostel in Irkutsk was ik al een groep Franse backpackers tegen gekomen die in dezelfde trein zaten en daar kwamen nog een paar Duitsers en die Engelsen bij. Er hing dan ook een lekker sfeertje. Het toppunt van dat lekkere sfeertje was een party in onze 'hut' gisteravond. Bier en wodka werden van stal gehaald en het mondde uit in een gezellige avond. Er werden veel mooie verhalen verteld en hieruit bleek onder andere dat ze allemaal wel iets geks hadden meegemaakt in Amsterdam. De Duitser bleef zich verontschuldigen voor de gestolen fietsen uit de Tweede Wereldoorlog.

Het nadeel van het feestje was dat we allemaal om 5 uur vanochtend op moesten. Maar aangezien we in het mooie Mongolie zijn aangekomen deerde dat niet. Met een kleine kater ben ik samen met een Fransoos op zoek gegaan naar een hostel, waar we nog even een paar uurtjes hebben geslapen.

Zometeen ga ik naar het Mongools Historisch Museum, waar ongetwijfeld veel over Djenghis Kahn te zien is. In de trein hierheen heb ik een boek over deze Mongoolse held gelezen, was heel interessant. De rest van de week ga ik waarschijnlijk een aantal trips doen, maar daarover later meer.

Trans-Siberie Express deel 2

Na 2,5 dag in de trein ben ik alweer in het midden van Siberie. Van het warme westen (32 graden in Yekaterinburg) naar het koude oosten (rond het 0-punt in Irkutsk). Onderweg zijn we veel verschillende landschappen tegen gekomen, van toendra tot taiga. Heel veel bomen en grote stukken land waar nog sneeuw ligt, kleine houten huisjes, en de vreemdste bouwwerken van uit de communistische tijd.

Een verademing was dat het volk op deze trein veelal uit westerse mensen bestond, en ik dus lekker Engels kon praten met ze. In mijn coupe sliepen twee Australiers en een Canadees die supergezellig waren en me lekker lieten uitslapen als ik daar zin in had. De trein zelf was trouwens een gloednieuwe versie en voelde net aan alsof je in de 1e klasse van een vliegtuig zat.

Eenmaal in regenachtig Irkutsk aangekomen ben ik snel naar het hostel gegaan om te douchen. En na ook nog een wasje te laten draaien, ben ik weer even een paar uur onder de wol gegaan.

De grootste trekpleister in dit gebied is het Baikalmeer, het oudste en diepste meer ter wereld. Het is ook nog eens gevuld met zoet water en kan, mocht dat ooit nodig zijn, de hele wereld voor 40 jaar aan water helpen. Hier moest ik natuurlijk ook heen, en dat heb ik na mijn middagdutje dan maar gedaan. De zon scheen inmiddels weer heerlijk.

De weg naar het Baikalmeer is nog een verhaal apart trouwens, want ik wist niet precies hoe ik er komen moest en dacht bij het station wel verschillende reclame-uitingen tegen te komen. Maar net zoals eerder in Yekaterinburg is het commerciele denken hier nog niet over komen waaien en staat er nergens hoe je bij het Baikal kan komen. Een taxichauffeur rekende 1500 roebels (ongeveer 40 euro) voor dit tripje, maar na veel rondlopen bleken er ook minibusjes naar een dorpje daar in de buurt te gaan voor maar 125 roebels. Dat scheelt!

Ik dus met 14(!) Russen in een krakkemikkig busje over een weg van gatenkaas en een route langs stijle bochten, hoge bergen, en constant elkaar inhalend verkeer naar het Baikalmeer. Ik werd letterlijk heen-en-weer geschud en aan de vele bloemen langs te weg te zien gebeuren er hier geregeld dodelijke ongelukken. Na twee misselijke uren kwam ik eindelijk aan waar ik wilde zijn. En het lijden werd beloont, want het Baikalmeer lag er prachtig bij! Door het koude weer lag er zelfs nog een laag ijs op. De felle zon maakte het plaatje compleet.

Morgen ga ik, voordat ik de Trans-Mongolie Express opstap, de stad Irkutsk verkennen. Ik verwacht er eerlijk gezegd niet zoveel van en kijk dan ook al uit naar de volgende bestemming: Mongolie.

Ik zal proberen wat foto's te laten zien van het Baikalmeer.

Trans-Siberie Express deel 1

Voor ik begin wil ikmensenbedanken.Ten eerste jullievoor de leuke, lieve en geinige reacties. Heel fijn om een soort van reactie te krijgen en voel me dan toch weer een beetje thuis.

En ten tweede de Russische politie. Wat, de Russische politie?! Jazeker. Deze gasten zijn echt toppers. Het lijken harde, kille gasten, maar eigenlijk zijn ze superlief. Dat komt o.a. door het volgende: Ik moest de Transib bij een van de vele stations in Moskou pakken, maarer waren juist bij de mijnemeerdere stations op 1 plek.. En van de taal wordt je ook niet wijzer, zoals ik al eerder schreef. Debaliemedewerkerswaren weer lekker onbehulpzaam, dus ben maar gewoon op een agent afgestapt en heb het bij hem geprobeerd. Met dank aan een Engelssprekende Rus dieeerder die dag de belangrijkstegegevens voor me vertaald heeftnaar het Russisch,konde agentde namengewoonlezen van mijn notitieboekje. Meteen schoot hij een collega aan en met ze drieen gingen we het station af op zoek naar informatie. Toen we eenmaal de juiste balie hadden en duidelijk was op welk perron ik moest wezen,toverden ze ergens een tafel en stoel vandaan zodat ik mijn zware backpackkwijtwasen eindelijk kon zitten. Dit was al mooi, maar vlak voordat de trein het station op kwam rijden kwamen ze me ophalen en hebben me ge-escorteerd naar mijn wagon. Ik leek wel een VIP! Mijn wagon bleekde laatste te zijn en heb ze daarom bedankt voor de moeite, maar ze wildenper se tot aan het trappetje met me mee lopen. Na twee ferme handdrukken kon ik eindelijk in die prachtige Trans-Siberie Express stappen.

Voelde ik me buitenal eenVIP, in de trein nog meer. Ik had een coupe voor mezelf! Normaal betaal je daar dik geld voor, maar nu was het gewoon rustig. Het nadeel hiervan is wel dat je minder mensen tegen komt om gezellig mee te zijn. Hopelijk is dat in het volgende deel wel het geval.

Ook hier in eerste instantie niemand die Engels sprak. De provodnica (soort stewardess) ookniet, maar ben inmiddels een halve doventolk geworden deze week. :) Je kan gewoon heet water halen voor thee en noodles, en als je wilt zijn er zelfs hele maaltijden te verkrijgen. Het meest bijzonder zijn de complete winkeltjes die opengevouwen worden op de stations. Veelal oude, arme Russen verkopen dan eten, drinken (ja ook wodka, maar die heb ik al), kranten, tijdschriften, bakjes, kleden, kleren, noem het maar op.

Na een rit van 29 uur kwam ik aan bij mijn eerste stop, Yekaterinburg. In de vroege morgen ben ik op zoek gegaan naar een van de hostels die ik eerder opgezocht had. Maar natuurlijk was deze in geen velden of wegen tebekennen en na hulp van meerdere mensen ben ik uiteindelijk in een hotel belandt, waar ze me een kamer aanboden voor een special price. Het ismaar 2 euro duurder dandebedoelde hostel, relaxed dus! Ik mag hier eindeloos in de lobby internetten en heb net even kunnen Skypen met me ouders en Nienke (en Bio die daar was :p)

Vanmiddagvondhier een grotemilitaire parade plaats vanwege de WOII. Heel veel mensen, soldaten, hoge piefen,jeeps, grote & kleinetanks enrakettenwerpers gezien.Vanavond is ter gelegenheid hiervan vuurwerk bij de rivier.

Morgennacht stap ik op deel 2 van de Trans-Siberie Express, het langste deel. Dus ga nu nog maar even genieten van de ruimte!

Moskou, Rusland

De eerste grote attractie in Moskou is de metro, het is echt een belevenis van zichzelf. Als je wil kan je met 1 kaartje de hele dag onder de grond van metro tot metro hoppen. Er zijn 9 lijnen + een cirkellijn die alle lijnen met elkaar verbindt. Doordat er gebruik wordt gemaakt van de Russische letters ben je je eerst een ongeluk aan 't zoeken voor de juiste halte, maar als je dan verkeerd zit hoef je niet in paniek te raken. De nieuwe metro komt gewoon binnen 1 minuut! De eerste dag heb ik zo'n 2 uur achter elkaar in de metro gezeten en heb me kostelijk vermaakt. Het is net een grote machine waar je deel van uitmaakt, voelde me een echte Rus :D

's Avonds ben ik naar het stadion van Locomotiv gegaan om een wedstrijd van Spartak Moskou te zien. Ook hier keek ik mijn ogen uit. Zoveel politie, ME en soldaten dat de verhouding ongeveer 1 op 1 was met de supporters. De fans van Spartak hebben dan ook een beruchte reputatie. Voor ik het stadion in kon werd 4 keer mijn ticket gecheckt en ben ik ook 4 keer gefouilleerd en moest mijn tas open. Erg veel hielp het niet want mijn zakmes hebben ze niet opgemerkt.
In eerste instantie dacht ik in een rustig vak te zitten. Maar wat blijkt; deze mensen zijn overal fanatiek. Het stadion was half gevuld, maar de mensen die er zaten zongen en sprongen allemaal mee. Tijdens de wedstrijd vloog er geregeld een vuurpijl het veld in, stond er tot twee keer toe een deel van het stadion in brand en zijn ze niet zuinig met fakkels.
Ik heb een paar filmpjes gemaakt, die ik hopelijk snel kan laten zien op de site. De wedstrijd werd overigens met 3-0 gewonnen door Spartak en was zo toch een beetje in gedachte bij Ajax.

Vandaag moest en zou ik het Kremlin zien. Het enige probleem was dat het Rode Plein is afgesloten vanwege de jaarlijkse legershow. Deze keer extra groot omdat het 65 jaar geleden is. Gelukkig was de wereldberoemde kathedraal St. Basil wel gewoon bereikbaar en heb ik onder het genot van een appeltje zitten genieten van dit prachtige kunstwerk. Verder kom je overal in Moskou kleine kerkjes en oude communistische gebouwen tegen die de moeite waard zijn.

Vanavond vertrek ik met de Trans-Mongolie Express en zal dan later weer berichten.

De foto's van Riga en Moskou moet ik jullie voorlopig schuldig blijven, maar als ik de tijd heb en een internetcafe gevonden heb waar de snelheid hoog genoeg is dan komen ze erop!

Riga, Letland

Jaa, daar is ie weer. En nu vanuit Moskou!
Voelt gek om hier te zijn. Zeker omdat het best snel is gegaan aangezien ik het in 4 dagen, over land en met een tussenstop in Riga, gedaan heb.

Eindelijke heb ik even tijd om niks te doen. Zometeen een lekker Russisch biertje drinken en vanavond misschien naar wedstrijd van Spartak Moskou.
Morgen ga ik de toerist weer uithangen.

Maar nu eerst Riga.
Dit is echt een verbazingwekkend mooie stad. Het heeft iets weg van het centrum van Amsterdam, maar dan veel ouder. Ik was nog geen minuut de deur uit of ik stond al voor een van de mooiste gebouwen van Riga. Zoveel kleuren en versieringen. Als je door de straten loopt lijkt het net of je terug in de tijd bent. Je kan zien dat hier eeuwen geleden de rijkste mensen van Oost-Europa woonden.
Ik zal de foto's online zetten, zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel. Maar eigenlijk moet je het met je eigen ogen zien, dus ga hier heen als je kan!

Het is ook een verademing dat de mensen hier wel Engels spreken, in tegenstelling tot de buurlanden. Dat maakt het verblijf hier extra relaxed.

's Middags moest ik de slaaptrein naar Moskou pakken, en voor de zekerheid heb ik heel vroeg mijn tickets al gecheckt.
De trein was een luxe vergeleken met de slaaptrein naar Warschau, deze keer maar 4 bedden en genoeg ruimte voor mijn spullen. Een andere mooie bijkomstigheid was dat een van mijn medepasagiers Engels sprak. Dit kwam vlak voor middernacht heel goed van pas toen we bij de Russische grens onze paspoorten moesten inleveren. Mijn visum was nog niet geldig!.. Ik was pas welkom op 6 mei, terwijl het nu nog de 5e was. Moet je net de Russische grensbewakers hebben.. Mijn Russische comrad schoot als halve tolk te hulp. Vooral door te zeggen dat het 23:00 uur was, en mijn visum dus over een uur wel geldig zou zijn. Boos liepen ze met mijn paspoort weg en kon ik een half ur met geknepen billen zitten.
Gelukkig zijn er nog menselijke uniformen, want ik kreeg mijn paspoort gewoon terug! Maar natuurlijk niet voordat ik een Russisch standje kreeg. Spaziba!

Morgen zal ik over Mosku berichten. Nu eerst een biertje!

Amsterdam, Duitsland, Polen, Litouwen

Hallo lieve lezers,

Ik zit nu in een hostel in Riga, waar ik eigenlijk niet hoor te zitten. Maar dat leg ik zo wel uit.

Allereerst wil ik de mensen bedanken die me uitgezwaaid hebben maandagochtend. De meesten hebben er zelfs vrij voor genomen, superlief! Ik was blij dat we het redelijk droog hebben gehouden. Wink

De trein voelde goed aan en ik kreeg direct contact met mijn buurtjes. Naast me zat een oudere vrouw uit Los Angeles waarvan haar paspoort vol zit met stempels uit de hele wereld, en voor ons een Pools meisje die in Leiden studeerde en mij alles kon vertellen over haar geboorteland.

Het besef dat ik werkelijk op reis was kwam pas echt toen we Berlijn naderden. Jammer dat de tussenstop niet lang genoeg was om uit te stappen, want deze stad is geweldig!

Mijn eerste lange stop was in het grensstadje Czszecin, Polen. Hier valt werkelijk niks te beleven, maar dankzij wat tips van het meisje uit de trein viel het allemaal wel mee. Het was nu wachten op de slaaptrein naar Warschau, waar ik steeds minder blij van werd door de negatieve verhalen over zwervers en dieven. Al met al viel dat wel mee, maar erg vrolijk werd ik niet van deze trein. Ik kreeg een bed aangeboden in een hokje van 2 bij 2, waar 6 mensen in moesten slapen! Er sliepen al 4 mensen, dus moest stilletjes mijn spullen uitpakken. Ruimte voor mijn back- en eastpack was er ook niet, dus heb de hele nacht op een halfvol, schommelend bedje gelegen..

Ik was blij toen ik in Warschau aankwam, maar dat was van korte duur. Overal lopen zwervers en bedelaars, en de 'normale' mensen zijn totaal niet sociaal. Zelfs dienstverlendenden draaien gewoon hun hoofd weg als ze je volgens hen niet kan helpen. De taalbarriere helpt ook niet mee; bijna niemand spreekt Engels en mein DEUTSCH ist nicht so gut..

De trein richting Litouwen was na deze kleine hel een verademing. Er waren veel jonge Poolse backpackers en de sfeer was goed. Heb ook nog even kunnen slapen. Het uitzicht was mooi, de mensen aardig. Zo hoort het te zijn.

Dan is het wachten op een dieptepunt.. Op het treinstation in Vilnius kwam die. Ik zou op de trein naar een grensstad van Letland stappen om daar in een hotel op te laden voor de verdere reis, maar volgens de dienstdoende conducteurs was mijn ticket niet volledig. Tijd om een nieuw kaartje te kopen was er niet en na een felle discussie reed de (laatste!) trein zonder mij weg.. Ik moest mezelf oppeppen en reorganiseren want ik moest de volgende dag in Riga op de trein naar Moskou stappen. Snel ben ik gaan rondvragen wat de mogelijkheden waren en uiteindelijk heb ik een kaartje voor een touringbus naar Riga gekocht. Hierna snel op internet een hostel in de buurt van het busstation opgezocht en alles liep weer op schema.

Vannacht om 2 uur kwam ik aan in Riga en gelukkig zijn de mensen in dit hostel superaardig. Ik ben lekker gaan douchen en daarna me bedje in gedoken. Veel tijd om te slapen had ik niet, want ik wilde nog veel van deze prachtige stad zien. Toen ik net door de honderden jaren oude straten liep kon ik een glimlach niet onderdrukken; hier gaat het om!

De foto's van Amsterdam tot en met Litouwen staan op de site. Riga volgt later. Ik kan wel vast zeggen dat die foto's zeker de moeite waard zijn.

Aan het eind van de middag stap ik op de slaaptrein naar Moskou, waar mijn avontuur verder gaat. Hopelijk heb ik voorlopig het gelukkig aan mijn zijde..

Vertrekken!

Jaaa, nu gaat het echt gebeuren!

Na ruim een jaar voorbereiding ga ik vandaag dan echt met de trein naar het oosten. Na een relaxte periode waar alles prima volgens plan verliep, is het de laatste dagen een beetje stressen geweest. Zo lag mijn paspoort donderdag nog in Antwerpen vanwege de strenge doch trage Russen en waren wat noodzakelijke spullen op 't laatste moment uitverkocht. Maarrrr, alles is toch op tijd goed gekomen.

Buiten de stress omwas het een superweek. Vooral Koninginnenacht- en dag waren zeker de moeite waard om nog voor in Nederland te blijven! Jammer van Ajax, maar het was misschien wel een beetje te veel gevraagd.

Mijnbackpack is gepakt, me kinnetje is geschoren, dus het lijkt erop dat ik er helemaal klaar voor ben.

Ik hou jullie zoveel mogelijk op de hoogte. Hoop dat jullie hetzelfde zullen doen.

Bedankt voor alle steun het afgelopen jaar en vooral deze laatste dagen voor mijn vertrek.Ik ga jullie allemaal erg missen!

Groetjes en kusjes,

Joey